تاریخچه ساخت گازوئیل + محبوبیت سوخت دیزل در جهان
· 31 فروردین · گازوئیل یکی از مهم‌ترین سوخت های موتورهای دیزلی است که تاریخچه آن به اختراع موتور دیزل توسط رودولف دیزل، دانشمند آلمانی، در سال ۱۸۹۲ بازمی‌گردد. این سوخت نفتی، که عمدتاً از هیدروکربن‌های پارافینیک، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده و پس از نفت سفید در فرآیند تقطیر نفت خام به دست می‌آید، به دلیل بازده بالاتر و مصرف سوخت بهینه‌تر نسبت به موتورهای بنزینی، کاربرد گسترده‌ای در حمل‌ونقل و صنایع سنگین پیدا کرده است. موتور دیزل بر اساس فشرده‌سازی هوا و اشتعال خودبه‌خود سوخت طراحی شده و باعث افزایش قدرت و کاهش هدررفت انرژی می‌شود. انواع مختلف گازوئیل شامل گازوئیل نفتی، دیزل مصنوعی، بیودیزل، روغن‌های هیدروژنه و دی‌متیل اتر (DME) است که هر کدام در صنایع و موتورهای دیزلی با بازده ترمودینامیکی بالا استفاده می‌شوند. استفاده از گازوئیل نه تنها به راندمان موتور کمک می‌کند بلکه در کاهش هزینه سوخت و پایداری عملکرد خودروها نقش مهمی دارد، هرچند توجه به آلودگی و انتشار دود در استفاده از آن همچنان ضروری است.
تاریخ مصرف گازوئیل چه قدر است؟
تاریخ مصرف گازوئیل معمولاً بین ۶ تا ۱۲ ماه است و کیفیت سوخت در این بازه زمانی اگر در شرایط مناسب نگهداری شود، حفظ می‌شود. عواملی مانند دمای محیط، تابش مستقیم نور خورشید، وجود آب یا ذرات معلق و نوع مخزن نگهداری می‌توانند باعث کاهش کیفیت گازوئیل شوند. نشانه‌هایی مانند تغییر رنگ سوخت، بوی نامطبوع یا ته‌نشین شدن رسوبات در ته مخزن نشان‌دهنده کاهش کیفیت هستند. برای حفظ عملکرد بهینه موتورهای دیزلی، توصیه می‌شود گازوئیل در مخازن تمیز، خشک، خنک و تاریک نگهداری شود و هر ۶ تا ۱۲ ماه مورد استفاده قرار گیرد تا بازده موتور حفظ شده و از مشکلات ناشی از سوخت فاسد جلوگیری شود.
سوخت دیزل چیست؟
سوخت دیزل یا گازوئیل نوعی سوخت نفتی است که به‌طور ویژه برای موتورهای دیزلی طراحی شده و از هیدروکربن‌های سنگین‌تر تشکیل شده است. این سوخت با توجه به ویژگی‌های خود، هنگام تزریق به سیلندر موتور دیزل و تحت فشار بالای فشرده‌سازی هوا، به‌صورت خودبه‌خود مشتعل می‌شود و باعث تولید انرژی مکانیکی می‌شود. سوخت دیزل نسبت به بنزین دارای بازده بالاتر و مصرف سوخت بهینه‌تر است و در حمل‌ونقل سنگین، صنایع، کشاورزی و ناوگان خودروهای دیزلی کاربرد گسترده‌ای دارد. انواع مختلف سوخت دیزل شامل گازوئیل نفتی، دیزل مصنوعی، بیودیزل، روغن‌های هیدروژنه و دی‌متیل اتر (DME) می‌شوند که هر کدام برای شرایط و تجهیزات خاص مناسب هستند. استفاده از سوخت دیزل به دلیل بازده ترمودینامیکی بالا، مقاومت در برابر دمای بالا و پایداری طولانی، یکی از انتخاب‌های اصلی در موتورهای دیزلی به شمار می‌رود.
سوخت موتور دیزل چیست؟
سوخت موتور دیزل که معمولاً با نام گازوئیل شناخته می‌شود، نوعی سوخت نفتی است که برای موتورهای دیزلی طراحی شده و از هیدروکربن‌های سنگین تشکیل می‌شود. این سوخت با تزریق مستقیم به سیلندر تحت فشار بالا، به‌طور خودبه‌خود مشتعل می‌شود و انرژی لازم برای حرکت موتور را تولید می‌کند. سوخت موتور دیزل نسبت به بنزین بازده بالاتر، مصرف سوخت بهینه‌تر و دوام بیشتر دارد و به همین دلیل در خودروهای سنگین، کشاورزی، ناوگان حمل‌ونقل و صنایع مختلف کاربرد وسیعی پیدا کرده است. انواع مختلف این سوخت شامل گازوئیل نفتی، دیزل مصنوعی، بیودیزل، روغن‌های هیدروژنه و دی‌متیل اتر (DME) است که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. استفاده از سوخت موتور دیزل باعث افزایش کارایی موتور، کاهش مصرف سوخت و بهبود عملکرد در شرایط سنگین می‌شود.
نقطه انجماد گازوئیل در چه دمایی است؟
نقطه انجماد گازوئیل معمولاً بین -۱۰ تا -۳۰ درجه سانتی‌گراد است، اما این مقدار به نوع گازوئیل و ترکیبات آن بستگی دارد. گازوئیل‌های سبک‌تر و دیزل تابستانی معمولاً نقطه انجماد بالاتری دارند (حدود -۱۰ تا -۱۵ درجه)، در حالی که دیزل زمستانی و برخی انواع اصلاح‌شده می‌توانند تا -۳۰ درجه سانتی‌گراد یا پایین‌تر مقاومت کنند. علت این اختلاف دما، وجود هیدروکربن‌های سنگین و سبک در سوخت است؛ هرچه ترکیب سوخت سبک‌تر باشد، نقطه انجماد پایین‌تر و مقاومت آن در هوای سرد بیشتر است. برای جلوگیری از یخ‌زدگی و انسداد فیلترها در موتورهای دیزلی در هوای سرد، استفاده از گازوئیل زمستانی یا افزودنی‌های ضد یخ گازوئیل توصیه می‌شود.
آیا گازوئیل یخ میزند؟
بله، گازوئیل می‌تواند یخ بزند، به‌ویژه در دماهای بسیار پایین. نقطه انجماد گازوئیل معمولاً بین -۱۰ تا -۳۰ درجه سانتی‌گراد است و بسته به نوع سوخت، ترکیبات و افزودنی‌های آن متفاوت است. در هوای سرد، گازوئیل سبک‌تر یا دیزل زمستانی مقاومت بیشتری در برابر یخ‌زدگی دارد، در حالی که گازوئیل تابستانی زودتر غلیظ یا ژله‌ای می‌شود. یخ‌زدگی گازوئیل می‌تواند باعث انسداد فیلتر سوخت، کاهش جریان سوخت و مشکلات عملکرد موتور دیزل شود. برای جلوگیری از این مشکل، استفاده از گازوئیل زمستانی یا افزودنی‌های ضد یخ گازوئیل در مناطق سردسیر توصیه می‌شود.
گازوئیل یورو ۴ چیست؟
گازوئیل یورو ۴ نوعی سوخت دیزلی با استانداردهای زیست‌محیطی اروپایی است که میزان گوگرد آن به کمتر از ۵۰ ppm (قسمت در میلیون) کاهش یافته است. این کاهش گوگرد باعث می‌شود که انتشار گازهای آلاینده مانند ذرات معلق، اکسیدهای نیتروژن و سولفور دی‌اکسید به حداقل برسد و محیط زیست کمتر آسیب ببیند. گازوئیل یورو ۴ همچنین عملکرد موتور دیزل را بهبود می‌بخشد، عمر قطعات موتور و فیلتر ذرات (DPF) را افزایش می‌دهد و با موتورهای مدرن سازگاری بیشتری دارد. استفاده از این نوع سوخت در خودروهای دیزلی، به‌ویژه در مناطق شهری و ناوگان حمل‌ونقل سنگین، الزامی یا توصیه‌شده است تا هم بازده سوخت حفظ شود و هم آلاینده‌های محیطی کاهش یابد.
